Mustafa ÖZDAL yazdı

Ne yol, asfalt…

Ne, açılış, düğün ve cenazelere katılım…

Bir belediye başkanı, hem insana hem canlıya dokunacak, onların refahını arttıracak, yaşamını kolaylaştıracak işler yapıyorsa, yönettiği kentte iz bırakmış demektir.

Bunları yapıyorsa, bir gün görev süresi dolduğunda hayırla anılacaktır.

Tersini yapıyor, yani  kentin kalbine hançer gibi saplanan Doğanbey ucubelerinin, trafiğin çanına ot tıkan stadyumun ve belediye bütçesini çökerten tramvay gibi projelerin altında imzası varsa, bir gün görev süresi dolduğunda kulaklarını çınlatacaktır vatandaş.

Bu yüzden 5 yıllık hizmet dönemini, basın toplantısıyla değerlendiren Yıldırım Belediye Başkanı Oktay Yılmaz’ın rutin projelerini bir kenara koyup, ezber bozan ve özgün projelerini yazacağım, ardından eleştirilerimi sıralayacağım.

***

Yeşil alan…

Son 5 yılda ilçede 1 milyon metrekare yeşil alan yaratılmış.

Yani 1 milyon metrekare yeni park, mesire alanı, millet bahçesi demek bu.

Yüzölçümü bakımından Bursa’nın yüzde birine, nüfus bakımından da yüzde 22’sine sahip bir ilçede, umut veren bir istatistik bu.

***

Yiyecek atıklarından kedi ve köpek maması üretimi.

Başka kentlerde var mı örneği bilmiyorum ama fevkaladenin de fevkinde bir proje bu.

Belediye personeli düzenli olarak pazarlardan, yemek sanayilerinden, restoranlardan ve kamu hastanelerinden çöpe gidecek yiyecek atıklarını toplayıp mama üretim merkezlerine taşıyor.

Atıklar mama üretim merkezilerinde kedi ve köpek mamasına dönüştürülerek başta Yıldırım Belediyesi Hayvan Barınağı olmak üzere ilçedeki odak noktalarına ve sokak hayvanlarına ulaştırılıyor.

35 bin 82 kilogram yemek atığından 17 bin 890 kilogram mama üretimi yapılıyormuş.

Böylece haftada  1 ton mama üretiliyormuş.

Böylece hem israfın önüne geçiliyor hem de can dostlarının karınları doyuyor.

Çevresini imara açtığı ve insanlar kedi, köpek seslerinden rahatsız olduğu için hayvan barınağını taşımayı planlayan, “Benim için önce insan, sonra hayvan” diyen Mustafa Dündar, umudum yok ama yine de bu proje biraz da olsa ufkunu açsın.

***

Yıldırım’ın her köşesine konulan geri atık toplama merkezleriyle atıkların kaynağında toplanması…

Pazarda, çürüyen ve elde kalan atıklar bile toplanıp gübreye dönüşüyormuş.

Hedef, sıfır atık.

***

Uyumayan kütüphane…

Bu da Türkiye’ye şamil örnek bir proje.

Yıldırım Belediyesi’nin karşısındaki Kentsel Dönüşüm Ofisi’nden dönüştürülen Mümine Şeremet Uyumayan Kütüphanesi ile yakılan bilgi meşalesi Mimar Sinan’da iki uyumayan kütüphane ile yanmaya devam ediyor.

Sadece Yıldırımlıların değil, diğer ilçelerden gelen vatandaşların da yoğun ilgi gösterdiği bu özgün projeden 2 tane daha yapılacakmış.

***

Gelelim eleştirilerimize…

Her ne kadar başta Mevlana olmak üzere kentsel dönüşüm projelerinde yol alınsa da kaçak ve çarpık yapılaşma ‘cenneti’ Yıldırım’daki yapıların, deprem tehdidine karşın daha fazla dönüşmesi gerekir.

Oktay Yılmaz ve ekibi ikinci döneminde, tüm kaynaklarını bu alana harcamalı.

***

Yılmaz’ın kendisinin de itiraf ettiği gibi Yıldırım’da tarım alanlarına dönük tecavüzler sürüyor.

Samanlı bölgesinde kaçak fabrikalar defalarca yıkılsa da devlet isterse o bölgede bir tane bile kaçak yapı bırakmayabilir.

Yılmaz’ın “Tenekeden yapılmış fabrikaları yıkmaya devam edeceğiz” sözlerinin takipçisi olacağız.

***

Yıldırımlılar hala Nilüfer’de eğleniyor, Nilüfer’de kahvesini içiyor, Nilüfer’de sinemaya gidiyor, Nilüfer’de tiyatro izliyor, Nilüfer’de alışverişini yapıyor.

Yıldırım’ın sosyal yönünü geliştirmek adına yeterli adımların atılmadığı, bu tabloyla ortada değil mi?

***

Yıldırım, dört başı mamur bir turizm kenti olabilirdi.

Doğal güzellikse, doğal güzellik, tarihse tarih…

Ancak bu haliyle Yıldırım’a turist neden gelsin?

Arap turistler bile Türkiye’de sekülerleşip, Nilüfer’in eğlence mekanlarında para harcıyorlar.

***

Artıları ve eksileriyle Oktay Yılmaz, 5 yılını geride bırakıyor.

Ve koltuğunu koruyacak en garanti belediye başkanlarından biri olmasının rahatlığını gözlerinden okuyoruz.